Bogactwo historii znanych z mitologii greckiej jest ogromne, między innymi dzięki licznym bohaterom, z których każdy jest inny, każdy prezentuje inne cechy i zachowania, bez względu na to czy jest to bóstwo, istota pochodzenia półboskiego czy też człowiek. Różnorodność postaci jest bardzo duża, zarówno męskich – mamy bowiem wiele opowieści o Zeusie, Hadesie, Heraklesie, Prometeuszu, Syzyfie czy innych, jak i żeńskich – najbardziej znane postacie to bogini Hera, Demeter, Atena, Afrodyta czy Ariadna.

Skoro jednak w opowieściach pojawiają się kobiety i mężczyźni, nie może zabraknąć również dzieci, będącymi owocami ich związków. Jaka rolę pełnią one w opowieściach?

Motyw dziecka w mitologii ma niejedno oblicze. Przede wszystkim istnienie dzieci ma ogromny wpływ na zachowania i emocje dorosłych, przede wszystkim ich rodziców, ale nie tylko. W mitologii szczególnie wyraziście ukazane są kobiety-matki i ich miłość macierzyńska, na przykład ból i cierpienie Demeter po utracie córki Persefony czy też tęsknota i żal Reji, której mąż Kronos połykał wszystkie dzieci po ich narodzinach, bojąc się, że w przyszłości któreś z nich odbierze mu władzę.

Dziecko jak widać nie zawsze jest obiektem miłości, może stanowić bowiem również zagrożenie – w tym przypadku obawy ojca były słuszne, gdyż Zeus uratowany przez matkę, rzeczywiście odebrał władzę Kronosowi. Dziecko w mitologii ukazane jest też jako powód innego rodzaju obaw, zazdrości i nienawiści. Najlepszym przykładem jest tutaj Herakles, który był dzieckiem z nieprawego łoża Zeusa i ziemskiej kobiety, a z tego powodu obiektem niechęci ze strony bogini Hery. Hera próbowała nawet zabić małego herosa, nasyłając do jego kołyski jadowite węże, jednak malec był niezwykle silny, więc poradził sobie z nimi szybko. Dziecko jako owoc zdrady pojawia się również w micie o królu Minosie – jest to potwór Minotaur, półbąk, półczłowiek zrodzony ze związku żony Minosa z bykiem zesłanym przez Posejdona. Narodziny potwora można interpretować jako karę za zdradę, jednakże król Minos nie znienawidził go, kazał natomiast zamknąć go w pałacu labiryncie, a ludności kazał składać dla potwora ofiarę z siedmiu dziewic i siedmiu młodzieńców.

Minotaura ostatecznie zabił śmiałek Tezeusz, który pragnął zyskać dzięki temu sławę i uznanie. Tak się też stało, ale jego ojciec przez pomyłkę uznając, że syn poniósł porażkę, rzucił się z rozpaczy ze skał. W tej historii dziecko może być traktowane, jako ktoś z kim rodzice wiążą wielkie nadzieje, kto stanie się powodem do dumy albo do wstydu, jeśli poniesie porażkę. Ojciec Tezeusza – Egeusz sam bowiem był wielkim bohaterem, nic więc dziwnego że z synem wiązał wielkie nadzieje, choć niewykluczone, iż rzucił się on ze skał po domniemanej utracie ukochanego syna.